بررسی تغییر پذیری ضریب آبگذری خاک اشباع وهدایت الکتریکی خاکهای ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی و تعیین مناسبترین فاصله نمونه برداری از آن

در این بررسی روشی مناسب برای تعیین فاصله نمونه برداری از خاک مزارع کشاورزی که از نظر زمان ومکان مغییر اند ارائه می گردد. بدین منظور تغییرات مکانی ضریب آبگذری خاک اشباع (k) ومیزان شوری (EC) در مزرعه ای به وسعت 11 هکتار که توسط یک کانال زهکشی و به دو بخش مجزای شرقی (سایت2) و غربی(سایت 1) تقسیم گردیده است مورد بررسی قرار گرفت. بررسی تغییر پذیری ضریب آبگذری خاک اشباع در هر سایت در دو جهت عمود برهم به فاصله 25 متر و در عمق 50 سانتیمتری و برای میزان شوری نیز در هر سایت در دوجهت شمالی- جنوبی و شرقی – غربی به فاصله 25 متر و در سه عمق 20-0و 50-20و 100-50 سانتیمتری انجام شد. برای تعیین تغییرات فاصله ای و در نتیجه انتخاب بهترین فاصله نمونه برداری برای فاکتورهای مورد بررسی در این تحقیق‘ از سمی واریانس که یک تابع آماری مخصوص تجزیه و تحلیل تغییرات مکانی متغیرهای جغرافیایی می باشد استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داد که در سایت 1 در جهت شمالی – جنوبی فاصله 100 متر ‘ درجهت شرقی – غربی فاصله 50 متر و در سایت 2 در جهت شمالی – جنوبی فاصله 125 متر و در جهت عمود بر ا‹ 100 متر برای مواجه شدن با تغییر کامل میزان ضریب آبگذری و در نتیجه انتخاب بهترین فاصله اندازه گیری کافی می باشد. سمی واریوگرام های ترسیم شده برای میزان شوری مشخص نمودند که در سایت 1 در جهت شمالی –جنوبی در عمق20-0 سانتیمتر مسافت 125 متر و ج50-20 سانتیمتری مسافت 10 متر برای تغییر پذیری کامل میزان شوری و در نتیجه انتخاب بهترین فاصله نمونه برداری لازم میباشد. و در عمق 100-50 سانتیمتری تغییرات ناگهانی کامل و عدم همبستگی با فاصله وجود دارد. در سایت 2 در جهت شمالی – جنوبی و درسه عمق ذکر شده میزان شوری هیچگونه همبستگی با فاصله را نشان نداد و درجهت عمود برآن (شرقی - غربی) درعمق 20 -0 سانتیمتر فاصله 50 متر و در عمق 50-20 سانتیمتر فاصله 75 متر برای حد تغییرات شوری تعیین گردید.